Potgronddoolhof

Gewapend met een platte winkelkar, struin ik door het tuincentrum. Mijn speciale missie: turfvrije potgrond. Volgens het laatste nieuws zou je dit moeten kopen als je een beetje om onze aarde geeft. Want een zakje potgrond waarvoor een natuurgebied is afgegraven en daarbij bakken CO2 uitstoot, dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.  

Ik rol mijn kar richting de torens van zwarte zakken. Het pad doolhoft tussen de potgrond voor hortensia’s, orchideeën en cactussen door. Na de aarde voor bonsai bomen en de zakken moestuingrond, loopt het pad opeens dood op een toren van zakken voor de zuurminnende plant. Ik keer mijn kar en bots tegen de palmengrond. Niet te verwarren met de zakken ernaast, bedoeld voor de mediterrane planten. Een zakje grond dat alle planten lekker vinden, heb ik nog niet gevonden. Laat staan het woord turfvrij. 

De gestapelde zakken maken plaats voor doosjes lavameel (1,6 kilo voor 18,50 euro). Voor het schap met de plantkrachtsticks en de balkonvoedingskorrels draai ik om. Terug het potgronddoolhof in. Ik rol mijn kar richting de stapel die er nog het meest gewoon uitziet. Maar het blijkt net als mijn mascara waterproof te zijn. Speciaal geschikt voor de huidige zomers, zodat je niet blijft watergeven. De stapel ernaast is gemaakt van kokos en gefabriceerd tegen vieze handen. Ik vraag me af waarom iemand die niet van gieteren of zwarte nagelrandjes houdt überhaupt potgrond zou willen kopen. Ik probeer een laatste keer wijs te worden. Na een derde keer de bordjes te lezen, besluit ik voor de biologische zakken te gaan. Dat klinkt tenminste nog een beetje zinnig voor onze wereld. Dat er volgens het lijstje ingrediënten alsnog turf in zit, negeer ik voor het gemak maar eventjes. 

Eenmaal thuis ga ik direct aan de slag. Lekker met zonder handschoenen in de zwarte aarde. Als al mijn plantjes me tevreden vanuit hun potjes aankijken, pak ik mijn laptop er nog even bij. Ook Google weet het doolhof nauwelijks te doorgronden. De zakken met kokos waren blijkbaar turfvrij geweest. Maar kokos groeit alleen in tropische landen en moet daardoor van ver komen. Voordat ik mijn laptop dichtklap, weet ik een ding wel zeker. Mijn witte toetsenbord was beter af geweest als ik toch voor die zak had gekozen waar je geen vieze handen van krijgt.