Supermarkt-efficiëntie

Een van de fijnste dingen aan een supermarkt vind ik haar efficiëntie. Zo vind ik de persoon die bedacht dat de bakspullen tussen de suiker en de eieren staat ronduit briljant. Het feit dat het schap met de nootjes naadloos overloopt naar de tijdschriften vind ik ook behoorlijk ingenieus. Het beste is misschien nog wel dat de prijzen er niet onder lijden. Het hoogtepunt van de supermarkt-efficiëntie blijft namelijk het blikje tomatenpuree. Hoe is het mogelijk dat dit voor minder dan 30 cent in de schappen ligt?

Zo eens in de zoveel tijd ontdek ik een nieuwe dimensie aan de supermarkt-efficiëntie. Iedere ontdekking is elke keer weer een feestje. Zo is het leven bijvoorbeeld een stuk aangenamer sinds ik doorzag dat de kruiden in het schap op alfabet staan. Gistermiddag was het weer raak. Precies op het moment dat ik het nodig had stond het daar: een rek vol met bloemenzaadjes. Dat ik het misschien nodig had doordat het daar stond doet er niet toe. Dat maakt de supermarkt dubbel zo efficiënt.

Terwijl ik voor het rek stond te twijfelen tussen dieproze zinnia’s en de fris gele lupines, parkeert een dame haar kar naast me. Ze pakte ook een zakje lupinezaadjes en bekeek het van dichtbij. Al gauw gooide ze het terug: “Precies deze bloemen bloeien altijd overal in het bos maar dan zijn ze paars… Gewoon voor gratis”. Haar huidkleurige mondkapje bewoog verontwaardigd op en neer terwijl ze de laatste twee woorden nog met extra nadruk uitsprak: “Voor gratís”. Ik had een vaag vermoeden dat ze deze gele lupines verwarde met de paarse vingerhoedskruid die je over een paar maanden inderdaad overal in het bos ziet. Maar ik had geen zin om het uit te leggen en probeerde te glimlachen. De dame schudde zuinig haar hoofd en de knot boven op haar hoofd wiebelde mee: “Hier moeten we er twee hele euro’s voor betalen en dan krijg je enkel dit kleine zakje zaadjes”.

Mijn glimlach, toch al verborgen achter mijn mondkapje, verdween. Mijn hoofd maakte overuren. “Natuurlijk moeten we ervoor betalen” wilde ik zeggen. “Net zoals we betalen voor de appels, bananen of exotischere mango’s. Ooit groeiden die ook gewoon voor gratis in de natuur. Het is werkelijk een wonder dat we ze voor zo weinig geld kunnen zaaien, groeien, oogsten, sorteren, inpakken, verschepen, uitpakken én verkopen”. Het enige wat ik daadwerkelijk door mijn mondkapje heen mompelde was: “Dat is wel gek”. Gek dat niet iedereen de supermarkt-efficiëntie doorziet en begrijpt.