Een tikkeltje bedremmeld steekt Meneer O zijn hoofd om de keukendeur: “Ik heb een grote domme fout gemaakt”. Vanaf de bank kijk ik op. Die vreemde geur had ik weliswaar geregistreerd, maar toegeschreven aan de rode kool die we bij hoge uitzondering uit een potje zouden eten. Nu de deur open gaat en een blauwige walm naar de bank zwiert, besef ik dat die geur iets anders moet zijn dan het potje HAK.
Ik spring op van de bank en zie dat het potje rode kool met een nog dichte deksel onschuldig op het aanrecht staat. Zoekend til ik de deksel van de koekenpan op. En daar ligt een verschrompeld stukje zalm in een nader te definiëren plasje. Als ik vervolgens het chique flesje naast de pan zie staan, besef ik dat Meneer O inderdaad een grote fout heeft gemaakt.
Foeterend schep ik het zwemmende zalmpje uit zijn plasje. De zalm is overduidelijk gedrenkt in de inhoud van het chique flesje. Het is het Franse flesje met het takje lavendel. De fles is bijna zo speciaal dat het veel weg heeft van de paarse Kneipp die niet in de keuken, maar onder de douche thuis hoort. Een klein scheutje door de salade is zalig, maar een hele plas in een koekenpan kan niet de bedoeling zijn. Ondertussen ben ik vooral bezig met opnoemen van hoe duur de zalm wel niet is geweest, en hoe dom het is om de verkeerde fles uit het keukenkastje te pakken. Azijn in plaats van olie.
De koekenpan sist nog wat na en voorzichtig proef ik een stukje zalm. De lavendel is te overheersend, de zalm helaas te duur om zomaar weg te doen. In een schone koekenpan giet ik een scheut olie om te redden wat er nog te redden valt. De pan sist opnieuw als ik het stukje zalm terug de pan in schuif.
In de hete olie blijkt de lavendel vluchtig te zijn. Na nog een voorzichtig hapje wordt duidelijk dat Meneer O zo dom is geweest om zijn actie gelijk te presenteren als een grote fout. En ik zo stom om direct te happen en giftig te worden. De azijn was gevlogen, de boosheid verdampt. Het enige dat overbleef was een lekker stukje zalm. En een potje rode kool dat verrassend lekker bleek te zijn.
2 Reacties
Gelukkig is deze eerste deksl na 7 maanden geen grote domme fout! Erg genoten van dit heerlijke, goed gelukte gerecht. “Ga zo door en gij zult spinazie eten…”
Weer genoten. Eindelijk weer een Deksl. Lang gewacht. En nu elke dinsdag hoor.
Ik voel me wel schuldig naar Okke. Die fles hebben Gerard en ik meegenomen uit de Provence. Ik vind ‘em zo niet lekker dat ik onze fles aan jullie heb gegeven, terwijl we ook een fles voor jullie mee hadden genomen. Twee flessen, groter risico op herhaling. Oei!!!