‘Het is heidens. Het is vragen om zoete troep. Het is geen haar beter dan bedelen.’ Een paar jaar terug deed ik een ultieme poging om Meneer O te overtuigen van de schoonheid van Sint Maarten. Maar eigenlijk maakte ik alles alleen maar erger. Wonderlijk hoe feestdagen vooral iets met je lijken te doen als je er zelf mee opgegroeid bent.
Als ik vroeger had geweten dat er kinderen opgroeien zonder te weten van Sint Maarten, had ik ze vast zielig gevonden. Eigenlijk vond ik het nog steeds een beetje zielig en dus sleurde ik Meneer O van de bank. Niet weten wat lampionnetje lopen inhoudt, daar moest eens verandering in komen. Samen een rondje door de buurt om hem in te wijden met 11 november. Met de gedachte ‘wat je niet kent, kan je leren kennen’ wimpelde ik argumenten als het is koud en nat weg. Geen 11 november zonder tot op het bot te verkleumen. Geen echte Sint Maarten zonder een zompige lampion. De liedjes, lampjes en lekkers zijn het allemaal waard. Gek dat het gevoel dat een feestdag oproept, je bijna altijd terug brengt naar vroeger.
Na een klein rondje, waarbij we lampionnen bewonderden en zoete kinderstemmetjes hoorden, was meneer O al een beetje overtuigd. Mijn missie leek geslaagd, al was het waarschijnlijker dat meneer O het koud had en zich mentaal al weer op de bank had genesteld. Eigenaardig dat we vaak niets willen weten van feestdagen waar we nog niet aan gewend zijn.
Snel terug naar huis. Misschien stonden er wel verkleumde kinderen op onze stoep te wachten. Het was tijd om van 11 november te genieten zoals grote mensen dat doen: aan de andere kant van de voordeur. Maar behalve dat niet ieder feest overal in Nederland wordt gevierd, heeft iedere streek blijkbaar ook zijn eigen rituelen. Bij ons belde die avond niemand aan. Ik was er niet van op de hoogte dat je een kaarsje bij je deur moet zetten ‘als je meedoet’. Waar ik vroeger woonde deed iedereen altijd mee.
Ik kan jullie beloven dat dit ons dit jaar niet nog een keer gaat overkomen. De waxinelichtjes staan al te wachten op de vensterbank. Het snoep al groots ingekocht. Nu nog uitvechten wie van ons tweeën donderdag de deur open mag doen. Toch mooi hoe een mens langzaam maar zeker aan een nieuw feest kan wennen.
1 Reactie
Sint Maarten is niet heidens, maar een van oorsprong christelijk feest! Zelf heb ik vroeger ook Sint Maarten gelopen met een lampion met toen nog een echt brandend kaarsje en het liedje eindigde: “woont hier nog een rijke man, die ons wel wat geven kan, geef een appel of een peer, we komen ’t hele jaar niet weer!” Dus niks snoep, gezond voer! Sint Maarten deelde zijn mantel met een arme soldaat, dus voor jullie de taak gezond snoep te delen (uit de moestuin misschien?) Veel plezier de elfde van de elfde!