Net-niet-genoeg

Laatst stond ik in de Intratuin. Voor wie mij een beetje kent: dit is absoluut mijn lievelingswinkel. Planten in alle formaten, bijpassende potten en frutsels die je pas nodig hebt als je ze ziet. Als een soort Rupsje Nooitgenoeg beweeg ik door de winkel. Het is onmogelijk om alles te bekijken. Al helemaal als je de fout maakt die ik laatst maakte: een half uur voor sluitingstijd nog even langswippen. Maar toen ik een minuut voor zes in de rij van de kassa stond, bleek deze onvolmaaktheid best wel prettig te zijn. 

Ik had bijvoorbeeld helemaal geen tijd gehad om het hoekje achter de cactussen te verkennen. En ik had niet eens even bij alle goudvissen naar binnen kunnen gluren. Ondanks dat ik helemaal geen huisdierambities heb, was dit toch jammer. In de rij voor de kassa besloten mijn hersens daarom dat ik zeker nog een keer terug moest komen. Maar stel nou dat ik wel alle tijd had gehad om elk hoekje van deze immense winkel te onderzoeken? Wat als ik helemaal verzadigd bij de kassa had gestaan? Naar alle waarschijnlijkheid was de winkel dan niet interessant genoeg geweest voor een herhaalbezoek. 

Deze wet van net-niet-genoeg bleek bij nader inzien voor alles op te gaan. Eet je een stukje taart en zou je eigenlijk meer willen? Dan moet je dat dus niet doen. De wet van net-niet-genoeg vertelt ons dat de taart zo lekker was, dat je er geen genoeg van kon krijgen. Juist het smachten naar meer maakt het extra lekker. Of neem een stedentrip: een dagdeel te weinig in die fantastische stad is een zegen. De nieuwsgierigheid naar alles wat je niet gezien hebt, maakt de bestemming fantastisch. Het was er zo leuk dat je zeker nog een keer terug moet komen. 

De nieuwsgierigheid naar wat je niet kon doen, maakt alles wat je wel gezien hebt speciaal. De teleurstelling van net-niet-genoeg, maakt dat je geheugen het nog beter maakt dan het al was. Zie de wet van net-niet-genoeg als de perfecte wip-wap tussen teleurstelling en geluk. Ja, die Rupsje Nooitgenoeg was echt zo gek nog niet.