Balen

Een zachte, rode stoel. Lekker onderuitgezakt met net een tikje te weinig beenruimte. Als het licht langzaam dimt, lijken de vreemden in de zaal te veranderen in je beste vrienden tijdens een filmavondje. De sfeer in een bioscoop is altijd vertrouwd. Alleen het reclameblok lijkt nog weer langer te zijn geworden. Een campagnevideo van Sire vertelt over elkaar niet verliezen in een tijd waar polarisatie dichtbij komt. 

Tijdens de rest van het reclameblok bedenk ik me dat er in een filmzaal vast nooit sprake is van polarisatie. Er is geen beter filter om soortgelijken bij elkaar te zetten dan een filmkeuze. En als er per ongeluk toch een anders gestemde door het filter floept, kom je dit nooit te weten. Als ik het even voor het kiezen heb, laat ik 360 graden in de rondte namelijk altijd een paar stoelen leeg. Dit keer zitten er alleen direct achter mij wat mede filmkijkers. Na het reclameblok start eindelijk de film. 

Een zoetsappige film, zodat ik me niet bezig hoef te houden met grote maatschappelijke issues. Ik zit al lekker in het verhaal, als er linksachter me opeens gezucht wordt. Pas bij een derde zucht durf ik voorzichtig achter me te gluren. Ik zie niks raars, maar mijn hoofdbeweging zet een geïrriteerde stem in werking: “Zijn jullie nou eindelijk eens een keertje klaar?” Op rechtsachter volgt zachtjes gemompel. “Popcorn eten mag nou eenmaal in de bioscoop.” Ha, daar heeft Mevrouw Rechtsachter toch echt wel een punt. Alleen de weeë geur van popcorn, maakt een bioscoop tot een bioscoop. Op linksachter denken ze hier toch echt anders over: “Het maakt herrie”. Vanaf dat moment hoor ik inderdaad ieder popcorntje tussen de kiezen van Mevrouw Rechtsachter vermalen worden. Als Mevrouw Rechtsachter haar mond leeg heeft gegeten, reageert ze met één woord. Eén woord dat alle polarisatie in Nederland, of het nou over stikstof, vaccinaties of popcorn gaat, vakkundig samenvat en tenietdoet. Ik zit nog steeds achterstevoren op mijn stoel en zie haar schouders mee omhoog bewegen: “Balen”.

Gauw draai ik me weer om. Zouden ze nu gaan vechten? Zou de popcorn me zo om de oren vliegen? Maar het blijft stil. De film sleept me mee en ik was het akkefietje alweer vergeten als het licht voorzichtig weer aangaat. Ik sta op van mijn stoel en direct veert de rode zitting omhoog. Onder de zitting ligt een kartonnen doos. Daarnaast een bult popcorn. Ik weet vrij zeker dat dit er nog niet lag toen ik de zaal binnen kwam. Zat ik dan zo in de film, dat ik niet gemerkt heb dat de doos met popcorn omgevallen is? En is dit een ongelukje van de popcorneter geweest, of een opzettelijke actie van de popcornhater? Om de lieve vrede te bewaren heb ik het maar niet gevraagd. Het antwoord op al deze vragen zal ik dus nooit te weten komen. Balen.