Het opruimen van de kerstkaartjes die zorgvuldig aan het touwtje langs de trap zijn gewasknijperd. Het is een klusje dat elk jaar in januari een witte leegte achterlaat. Om de leegte op te vullen zet ik een kop thee en lees ik alle kaartjes nog een keertje door. De liefste wensen en mooiste voorspellingen voor dit nieuwe jaar komen weer voorbij. Tot slot komt ook de meest klassieke kaart weer langs. Het kaartje van Tante Akkie.
‘Hier is alles goed hoor’, schrijft Tante Akkie. Haar eens zo sierlijke, maar tegenwoordig ook wat krakerige handschrift, verraadt haar leeftijd. Ze is al 97 maar haar kinderen steunen haar goed, zo laat ze weten in de kaart. Het schrijven van deze kaart was voor Tante Akkie ongetwijfeld een bezigheid waar ze even goed voor moest gaan zitten. We krijgen de beste wensen, veel groeten en zelfs een lieve kus.
Sommige kerstkaart-schrijvers laten hun eigen postcode en huisnummer achter op de envelop. Dit zijn in mijn ogen praktische mensen: mocht er iets misgaan met de post, kan het kaartje altijd nog retour afzender. Ik ken zelfs mensen die niet alleen de postcode en huisnummer, maar hun hele adres inclusief naam op de achterkant van de envelop vermelden. Al voor het openen van de envelop laten ze weten dat zij het zijn. Deze mensen staan zelf duidelijk niet graag voor onverwachte situaties. Een tikkeltje uitdagend zijn deze mensen ook. Een grotere uitnodiging om een kaart terug te sturen kan je bijna niet krijgen.
Tante Akkie houdt duidelijk niet van deze fratsen. Zonder extra informatie over de afzender kon ik haar onmogelijk een kaart terug sturen. Vorig jaar stuurde ze ook al zo’n lieve kaart zonder dat ik deze kon beantwoorden. Ik voel me schuldig. Schuldig over het feit dat ik de envelop al opengescheurd had voordat ik er goed naar gekeken had. Ik voel nog de paniek toen ik eind december de envelop uit de papierbak viste en zag dat de kaart bedoeld is voor de vorige bewoners van ons huis.
Tante Akkie. Al twee jaar als een mysterieuze, onbekende tante voor ons. Ze zal een leegte achterlaten nu ik eindelijk de vorige bewoners heb laten weten dat Tante Akkie nog niet helemaal op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen.
2 Reacties
Een prachtige Deksl! Al weer zo’n herkenbare situatie: post die niet voor jou is en die je toch opent. Het doet me denken aan post die we regelmatig krijgen van de Scientology Church uit Amsterdam voor de zoon van de vorige bewoners van ons huis die al 24 jaar geleden vertrokken zijn. Zou die zoon nog geïnteresseerd zijn? Toch gooien we die post met een gerust hart in de papiermand: hij hoeft het niet te weten.
24 jaar! Stiekem hoop ik nu dat Tante Akkie net zo volhardend is.