Recht van de eerste

Laatst heb ik eindeloos bankgehangen en tv gekeken. Ik was namelijk ziek. Niet het type van doodziek in bed, maar dat soort van ziekjes met een dekentje op de bank. Gelukkig is er één programma dat dan echt helpt. Spannender dan een thriller en met een sterker onderscheid tussen de held en de vijand dan in menig James Bondfilm. De natuurfilm is werkelijk zoveel meer dan wat videobeelden van de natuur. En eindelijk heb ik ontdekt wat de natuurfilm zo fijn maakt. 

Nadat ik alle dieren uit de jungle had leren kennen en de kou van Antarctica onder mijn dekentje voelde, was het tijd om via de tv door te reizen naar de Amerikaanse natuurparken. Op de rand van de Grand Canyon werd ik voorgesteld aan het liefste bizon kalfje ooit. Ik had hem geboren zien worden en met een diepe, perfect Engelse stem werd hij omschreven als ons lieve mannetje. Hij zou later groot en sterk worden. Diep geschokt was ik dan ook toen ons twee dagen oude kalfje een rivier over moest steken. Ons lieve mannetje spoelde sneller weg dan de liters thee met honing die ik die middag al achterover had gegooid. 

Dat ons kalfje levend op een kiezelstrandje terecht kwam, werd omschreven als een wonder. Natuurlijk was ik het daar, veilig vanonder mijn dekentje op de bank, mee eens. Toen er even later een spichtige wolf het strandje op sloop, wilde ik dat ons kalfje het zou overleven. Het boeide me niet dat de wolf drie jongen had om te voeden. Ons mannetje was vanaf het begin de enige geweest dat telde.

Bij die derde natuurfilm ontdekte ik dat het eigenlijk een beetje is zoals die fijne verkeersregel in een aantal landen. Bij sommige buitenlandse kruispunten geldt dat wie het eerst komt aanrijden voorrang heeft. Want wat nu als de film niet met de bizons, maar met de wolven was begonnen? Wat als ik niet het bizon kalfje, maar de drie lieve welpjes ter wereld had zien komen? Sowieso dat ik het zwakke kalf dan met alle liefde had opgeofferd voor onze drie wolfjes. Wie het eerst geïntroduceerd wordt, is gewoon altijd de gedoodverfde favoriet. En dat is precies waar je op zit te wachten als je ziek op de bank hangt. En eigenlijk als je niet ziek bent ook. Was het leven maar één grote natuurfilm.