Ik zou mezelf niet per se heel ijdel noemen. Ik ga gerust zonder make-up over straat en mijn haar gooi ik zonder enige gêne in een hoge knot. Gedurende de dag zakt de knot naar beneden en geen haar op mijn hoofd die er over denkt het opnieuw te schikken. Maar corona doet rare dingen met een mens. Tegenwoordig zijn er dagen waarop ik van 9 tot 5 naar mezelf aan het kijken ben.
Ik hop van digitale meeting naar digitale meeting. Ik spring van Teams, naar Zoom en weer terug naar Teams. En hoewel collega’s interessante verhalen vertellen, kan ik het niet helpen met name naar mezelf te kijken. Het is als een tv die in een restaurant aan staat: je wil niet kijken, maar het schitterende scherm heeft een zuigende werking. Het is als een dood dier langs de weg: je weet dat je het niet wilt zien en dat is de beste reden om juist wel te kijken.
Gelukkig is er één uitzondering in de digitale vergaderingen die me verlichten van het naar mezelf moeten kijken. Het is het grote mysterie van elke meeting: De Verborgen Achtergrond. Met een simpele klik vervang je hiermee je achtergrond door een groene jungle of juist een grijze kantoortuin. Als er iemand jarig is, is de digitale ballonnen-achtergrond een aardige vervanging voor de fysieke slingers op kantoor.
En het wordt alleen maar beter. Een van de nieuwe ontdekkingen van het digitaal vergaderen is de geblurde achtergrond. Hiermee vervaagt de computer je eigen achtergrond en ben je zelf extra scherp in beeld. Soms vallen mensen half weg in hun eigen achtergrond. Zo snapt de computer het concept brillenglas niet en wordt er door de bril heen op los geblurd. Het resultaat is een lelijk, verfomfaaid gezicht. Niet altijd een even prettig, maar o zo fascinerende aanblik die je
doet blijven kijken.
Maar er is een nog betere reden dat de Verborgen Achtergrond zo’n aantrekkingskracht heeft om naar te kijken. De enige functie van de Verborgen Achtergrond is en blijft dat de ander iets te verbergen heeft. Noem me nieuwsgierig, maar het maakt dat ik nog maar een ding wil weten. Wat gebeurt daar dat ik niet mag zien? En precies het feit dat ik helemaal niets kan zien, maakt juist dat ik er maar naar blijf kijken.
Nog geen reacties